Η μονοκατοικία αναπτύσσεται σε ένα ενιαίο επίπεδο, σύμφωνα με τις ανάγκες της οικογένειας. Μέσα σε μόλις λίγα τετραγωνικά (100 κύριων χώρων και 20 βοηθητικών), έπρεπε να στεγαστούν χώροι διημέρευσης, δύο μπάνια, δύο υπνοδωμάτια και ένα μάστερ υπνοδωμάτιο.
Η βασική ιδέα είναι η διάρθρωση των χώρων γύρω από ένα ημίκλειστο αίθριο, που αποτελεί την εστία της κατοικίας, χώρο συνάντησης και τομής των χώρων, καθώς και σημείο έναρξης της πισίνας της κατοικίας.
Συνδυάζοντας τον παραπάνω κάναβο με τη γραμμική διάταξη που μόνο αυτή μπορούσε να κατασκευαστεί, λόγω περιορισμών ΝΟΚ, προκύπτουν οι χώροι διημέρευσης και οι δευτερεύοντες ως αντίβαρα στις δύο μεριές, με τους χώρους ύπνων να καταλαμβάνουν το «λαιμό» της οικίας.
Έγινε μελέτη για τον περιβάλλοντα χώρο με γνώμονα τις ελάχιστες απώλειες ενέργειας, όταν π.χ. ανοίγει η πόρτα του σπιτιού ή όταν ο ήλιος είναι χαμηλά στο Νότο.
Έτσι, προέκυψαν πέργκολες στο Νότο αλλά και πετάσματα στην είσοδο για αποφυγή του βορρά. Τα στοιχεία αυτά επεκτάθηκαν και ως διακοσμητικά για να ενοποιήσουν χώρους και να φτιάξουν γωνίες ανάπαυσης στο πλαίσιο του συνολικού σχεδιασμού.
