Κατοικία στο Πανόραμα

Το έργο αφορά σε μια διώροφη μονοκατοικία στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, με ισόγειο και δυο ορόφους. Το κτίριο αρχικά κατασκευάστηκε το 1980, με πολυγωνικούς εξώστες και πολλά μορφολογικά στοιχεία χαρακτηριστικά της τότε αρχιτεκτονικής της περιοχής, όπως στέγη και ξύλινα rustic κουφώματα.
Το ολοκληρωμένο έργο σήμερα, ανακατασκευασμένο σε πιο λιτές γραμμές, έχει αποκτήσει μια φόρμα περισσότερο ορθοκανονική, με τα εξωτερικά πλήρη και κενά του να αποτυπώνουν τον κάναβο και τους άξονες κίνησης ή σημεία στάσης αντίστοιχα, όπως συμβαίνουν στο εσωτερικό του κτιρίου. Η επικλινής φύση του εδάφους στην περιοχή, προσφέρει θέα στο Θερμαϊκό κόλπο και ταυτόχρονα επαρκή ηλιασμό σε όλους τους χώρους διημέρευσης της κατοικίας, προσφέροντας μια σκηνογραφία σχεδόν μοναστηριακή μέσα από τα μακρόστενα κατακόρυφα παράθυρα και τους φεγγίτες.
Εξωτερικά, ως υφές του κτιρίου επιλέχθηκαν θερμά γκρι και γήινοι τόνοι ώστε να συνδυάζονται με το θερμό καφέ χρώμα των αλουμινίων και της βλάστησης . Στα δυο ερκερ που βρισκονται σε προβολή από το κτίριο, χρησιμοποιήθηκε τεχνοτροπία ironic oxidation, ώστε να παραπέμπει στις υφές του corten. Oι επιστρώσεις διατηρήθηκαν σε φυσικές υφές, όπως o γρανίτης και ο κυβόλιθος. Βασική ιδέα της επιλογής υλικών ήταν η αντιμετώπιση του φλοιού του κτιρίου ως ένα πιο σκληρό αλλά φυσικό υλικό που συνδυάζεται στο πράσινο τοπίο της περιοχής με τις ελιές και το καφετί χώμα.
Εσωτερικά επιλέχθηκαν τόνοι του άσπρου και γκρι στους χώρους διημέρευσης, μαζί με επενδύσεις σε ξύλο καρυδιάς και μάρμαρο ajax – συνδυασμός που κατοπτρίζει και τους εξωτερικούς συνδυασμούς της παλέτας υλικών και χρωμάτων. Στους χώρους των υπνοδωματίων οι τόνοι γλυκαίνουν, και χρησιμοποιείται δρύινο ξύλο σε δάπεδο και επενδύσεις για χαμηλότερους τόνους αντιθέσεων και μεγαλύτερη ηρεμία ανάμεσα στο λευκό και το ξύλο.